The Gent: Daan van der Lecq
Daan van der Lecq – beter bekend onder zijn alias Chef van der Lecq – weet met zijn enthousiaste en creatieve kookvideo’s menig van zijn tienduizenden volgers achter de potten en pannen te krijgen. “Ik ben online chef, dat is waarschijnlijk een beroep waar je niet heel vaak van hebt gehoord. Dit houdt in dat ik iedere dag kook voor de camera in de media. Ik geef een creatieve twist aan alle standaard gerechten en mijn ding is dat ik iedere keer weer iets anders verrassends maak wat ik zelf heb bedacht.”
Comfort food uit alle hoeken van de wereld
“Mijn oma is opgegroeid in Nederlands-Indië. Ze was altijd al veel met koken en eten bezig en heeft deze liefde doorgegeven aan mijn moeder. Er was bij ons thuis veel tijd en ruimte om uit te pakken in de keuken. Het was echt niet zo dat er iedere dag gangen aan maaltijden op tafel stonden, maar het was wel altijd anders dan wat ik ergens anders te eten kreeg. Vaak met Indonesische invloeden, maar er werd uit alle hoeken van de wereld gekookt. Het was voornamelijk comfort food: niet heel ingewikkelde, wél speciale gerechten met een breed smaakpalet. Mijn stijl is het verlengde van hetgeen dat ik thuis heb gegeten. Ik kook al sinds ik heel klein ben voor de lol. Je begint met het bakken van een eitje en bij mij werd dat al snel een speciaal eitje.”
Ambitieuze student
“Koken was een hobby, maar ik heb nooit de ambitie gehad om chef-kok te worden in een restaurant. Ik heb de Hotelschool gedaan, omdat ik niet goed wist welke richting ik op wilde gaan. Het studentenleven was geweldig, maar ik wilde ook door. Ik ben ambitieus, altijd al geweest. Het was hartstikke leuk dat we zoveel feestten, maar ik zat vervolgens wel met tranende ogen in de studieboeken om de boel zo snel mogelijk achter de rug te hebben. Al tijdens mijn afstudeerstage bij Soho House Amsterdam heb ik een product bedacht, ontwikkeld en in de markt gezet: de Bucqle, een moderne tegenhanger van de traditionele broekriem. Vlak voor Covid zijn we naar China gevlogen om deals te maken met suppliers en we gingen live op 5 maart 2020. Elf dagen later begon de eerste officiële lockdown, dus je raadt het al: er was allemaal gezeik, in China al helemaal. Suppliers zeiden: succes met je verhaal, wij gaan mondmaskers produceren. Daar hebben we heel veel gedoe aan overgehouden.”
Je begint met het bakken van een eitje en bij mij werd dat al snel een speciaal eitje.
Uit de hand gelopen
“Op dat moment dacht ik: er moet iets gebeuren, want ik kan niet mijn hele leven wijden aan iets wat zo erg onder de loep ligt en zoveel negativiteit met zich meebrengt. Toen heb ik een eigen keukenlijn opgericht. Ik kookte altijd al anders dan anderen en was jaloers op kookwinkels met die giga marges, dus ik dacht: zo’n eikel wil ik ook worden. Daar heb ik tot mijn laatste cent in geïnvesteerd qua voorraad. Ik had geen geld meer over voor de marketing van de kookspullen, dus ging ik gratis kookvideo’s maken. Dat begon met alleen mijn handen en keukenlijn in beeld. Toen ik één keer met mijn kop erop kwam, ging dat veel harder. Vanaf dat moment ben ik langzaam meer zelf voor de camera gegaan en dat is helemaal uit de hand gelopen tot iets wat een personage an sich werd: Chef van der Lecq.
Na deze switch is het account een maand lang elke dag met duizend volgers gegroeid. Je verliest er een stukje anonimiteit mee, maar daardoor kun je wel je rekeningen betalen met jezelf zijn en doen wat je leuk vindt. Het ondernemen heeft er altijd al ingezeten, dat vind ik ook heel leuk. Nu ben ik toevallig een zijpaadje ingeslagen waarbij ik wat meer zelf het bedrijf ben en als merk geladen wordt. Ik zou het heel mooi vinden om dat merk nu te laten groeien en dat te gaan gebruiken om deuren te openen en nieuwe concepten te bouwen.”
Net wat anders dan anderen
“Naast eten en koken is mode ook een grote interesse van mij. Heel veel mensen vinden het prima om met het jasje van de buurvrouw te lopen, maar als de buurvrouw mijn jasje heeft, dan hoef ik hem al niet meer. Ik hou sowieso van dingen die anderen niet hebben. Ook altijd als mijn broertjes mij vroeger na wilden doen, dat gebeurde als kleine jochies, dan was ik daar zo laaiend over. Ik wil altijd uniek zijn en merken boeien me niet.
Wel zijn er merken die mij heel erg boeien met wat ze doen, maar dat hun merk erop staat is voor mij niet het ding. Ik hou van items die echt zijn. Ik heb liever een vintage broek die ooit 400 euro heeft gekost en nu 100 euro is, dan dat ik een nieuwe koop van 100 euro bij een goedkoper merk. Dit horloge is van een merk waar ook flink mee gepatst kan worden, maar ik vind juist dit model uit ‘72 prachtig. Dat hij gewoon mag slijten en niet helemaal nieuw hoeft te zijn. Ook met auto’s vind ik dat trouwens. Mijn allermooiste droomauto is een Porsche 911, maar ik zou nooit de nieuwste willen, juist de oudste en meest karakteristieke.”
Ik wil altijd uniek zijn en merken boeien me niet.
Signature item
“In mijn vrije tijd draag ik vaak een basic outfit opgetuigd met eyecatchers als een soort kerstboom. Mijn signature items zijn mijn bandana, vintage Rolex, een ketting, een zegelring die ik van mijn opa heb gekregen en loafers. Ik houd ervan om die losse items voor een extra touch te gebruiken. Ik kleed me eigenlijk voor alles wel een beetje hetzelfde. Of ik nu in een bos een gat sta te graven om een kampvuur te maken of op een première sta. Die bandana is wel echt mijn ding geworden het laatste jaar. Ik draag er bijna iedere dag wel één om mijn nek. Je ziet dit nu vaker, maar ik zie het nog niet vaak genoeg om me daar echt aan te storen. Niemand heeft mijn bandana’s, dat scheelt ook. Je ziet ze allemaal met zo’n zelfde boerenzakdoek, nou succes met je boerenzakdoek.”
Mannen en maatpakken
“Mannen kunnen pakken op twee manieren dragen. Enerzijds omdat het moet van hun baas terwijl ze achter een computerscherm onder een tl-buis zitten en anderzijds is het dress to impress. Van die eerste krijg ik de kriebels en die tweede vind ik echt gruwelijk. Festiviteiten waar ik ook maar een vinger krijg om te overdressen – zoals premières en bruiloften – grijp ik graag aan voor het dragen van een mooi maatpak. Ik ben dan ook heel blij met het pak wat ik nu draag van Michael & Giso.”
Ik draag vaak een basic outfit opgetuigd met eyecatchers als een soort kerstboom.
Wauw-experience
“Volgens mij heb ik drie uur in de zaak gestaan en dus drie uur van Michaël zijn tijd gekregen om alles tot in de puntjes uit te werken. Het grappige detail zoals de felblauwe knoop bijvoorbeeld. En dan heb ik het nog niet over alles wat er daarna nog met de productie en levering is gebeurd. De hospitality die ik zo belangrijk vind, zie ik bij Michael & Giso absoluut terug. Het stukje ervaring, het stukje service, het stukje verrassing. Mensen net even op een ander been zetten dan dat ze binnenkwamen. Dat speciale, die wauw-experience, hebben zij er echt in zitten. Een oog voor detail, service en voor de klant!”
Festiviteiten waar ik ook maar een vinger krijg om te overdressen, grijp ik graag aan voor het dragen van een mooi maatpak.
Daan’s favourites
Favoriete gerecht: De Indische gehaktballetjes van mijn oma.
Favoriete kookboek: Cuisine Carine
Favoriete type keuken: Thais
Favoriete kruid: Dragon
Favoriete restaurant: Steak met friet aan de bar bij De Oranjerie.
Favoriete outfit: Een spijkerbroek, sneakers en t-shirt gecombineerd met mijn signature accessoires.
Favoriete kaas: Dat is toch wel zo’n hele oude kaas met een zoutig knarsje erin. Een hele oude Comté met zoutkristallen bijvoorbeeld.
Favoriete wijn: Ik kan een goed glas wijn echt waarderen, maar verder dan een halve fles kom ik echt niet. Ik drink liever bier. Gewoon normaal pils, geen gedoe met speciaalbiertjes.
Favoriet groente: Tomaat
Favoriete kok: Jamie Oliver
Favoriete cocktail: Moscow Mule
Favoriete kook-account: @delrezpaulchef
Fotografie: Jeroen Noordzij
Tekst: Odette van der Veeken
