September 2025, Willem III

Met zijn indrukwekkende carrière als Nederlands Olympisch roeier weet Niki als geen ander wat toewijding betekent. Maar nu het roeipak is ingeruild voor een maatpak, ontdekt hij een nieuwe vorm van expressie. Geen strak schema, maar creatieve vrijheid. Geen standaard navy, maar stijl met een twist. Of zoals hij zelf zegt: “Kleding moet een verlengde van jezelf zijn.”

Een onverwachte start, een olympisch einde

"Ik begon zonder ambitie, had nooit gedacht dat ik topsporter wilde worden. Tot ik meedeed aan een jeugdwedstrijd in Weesp. Daar stond een roei-ergometer; wie de snelste 500 meter roeide, won een speculaaspop. Ik was als eerste aan de beurt, klokte 1:26,6 en dacht er verder weinig van. Maar de hele dag bleef mijn tijd staan. Iemand zei: ‘Dit is zo hard, niemand komt in de buurt.’ Dat was het moment dat ik dacht: misschien kan dit wel iets worden. Stap voor stap verschoof mijn lat. Na een jaar werd ik voor het eerst uitgenodigd voor het Nederlands team. Eerst droomde ik van een junioren-EK, daarna een WK, uiteindelijk de Olympische Spelen.”

“Ik heb ervaren hoe het voelt om alles van jezelf te geven en ergens volledig in op te gaan. Maar ik had ook moeite met de balans tussen topsporter zijn en Niki als mens. Het bekende ritme van eten, slapen, trainen werkte niet voor mij, ik werd er ongelukkig van. Topsport duwt je naar de rand, fysiek en mentaal, en dat heeft me geleerd om steeds bewust te kijken: wat voel ik, waarom voel ik me zo?"

Grotere wereld, nieuwe focus

“Een van de redenen dat ik stopte, was dat het op een gegeven moment heel veel van hetzelfde werd. In de vierjarige olympische cyclus wist ik precies waar ik elk moment van het jaar zou zijn, met dezelfde mensen. Ik miste persoonlijke ontwikkeling. Nu ik bijna fulltime werk, is er ruimte voor nieuwe dingen. Vooral sportief, want dat blijft een groot deel van wie ik ben."

“Kleding was voor mij lang spannend, iets waar anderen je op beoordelen. Ik ben het steeds meer gaan waarderen als uiting van persoonlijkheid. Tijdens mijn studie in Californië leerde ik van de Britten om ‘over the top’ te gaan. Ik kocht voor zes dollar een driedelig thrift shop-pak dat ik overal droeg. Die speelsheid is blijven hangen."

De geur van een stof

"Het vormgeven van mijn eigen pak was spannend: volledige creatieve vrijheid betekent ook veel verantwoordelijkheid. Ik wilde iets moois dat voldoet aan de verwachtingen, maar tegelijk ook een beetje recalcitrant is. Iets speelsers, niet gewoon zo’n navy pak dat iedereen op een beurs draagt. Het proces dat heb ik doorgemaakt met Tycho is bijzonder. Alleen al de hoeveelheid stoffen en het gevoel ervan… Het is een multidimensionale benadering van een kledingstuk. Je gaat stoffen aaien, een beetje vouwen, en begint er nog net niet aan te ruiken. Er zit een bepaalde intimiteit in het samenstellen van je eigen pak. Het is echt iets van mij, van niemand anders."

Squats in een maatpak

"Vanuit het bewustzijn dat iets helemaal alleen voor jou wordt gemaakt, kwam het idee dat ik dan ook het allerbeste wil. Dat is denk ik ook wat me zo aantrekt in Michael & Giso. Het is ook topsport: streven naar perfectie, naar het hoogst haalbare. Vanuit de topsport ben ik gewend om kleding functioneel te beoordelen. Zit het goed? Is het dynamisch? Reguleert het warmte? Die elementen staan op één, twee en drie, daarna komt pas of iets mooi is. Dat vond ik bij kleding vaak beperkt."

Ze zeggen wel ‘maatpak’, maar hoe goed lukt dat nou echt? Dat ontdek je pas de eerste keer als je het aantrekt... Je denkt weleens dat je kleding hebt die goed zit, maar dat is gewoon niet te vergelijken met zo’n maatpak. Dat het perfect aansluit bij je benen en taille. Dat klinkt misschien basaal, maar ik kan gewoon bewegen! Ik kan squats doen terwijl ik er zo uitzie."

Het verhaal achter het jasje

"In de roeiwereld zijn verenigingsjasjes best wel een groot ding. In Nederland is het traditie dat de jasjes van generatie op generatie worden doorgegeven. Je koopt er dus eigenlijk geen; zolang je roeit bij een studentenvereniging, is dat jasje van jou, en heb je het geërfd van iemand vóór jou. Op het moment dat het jasje overgaat van de een naar de ander, neem je een fles drank mee en worden de verhalen van het jasje aan je verteld. De namen van alle eerdere dragers staan er ook nog in. Je moet het zelf naaien als het kapot is, en er wordt nog weleens mee gestoeid."

Een nieuw hoofdstuk

“De relatie met de tailor is heel belangrijk. Het is fijn dat je samen iets kunt creëren dat echt bij je past, zonder dat je precies weet wat dat is. Het is een proces dat je samen ontdekt, en dat vind ik er zo mooi aan. Voor mij was mode nooit een onderdeel van mijn werk. Nu op latere leeftijd ben ik dat aan het ontwikkelen. Het nieuwe hoofdstuk wordt maatwerk. This is only the beginning.”